[PRL]

1945 r., 9 lutego – w południe wojska radzieckie wkroczyły do Legnicy;
– 6 kwietnia – przemarsz II Armii Wojska Polskiego na linię frontu nad Nysę Łużycką;
– 25 kwietnia – do miasta przybywa pierwsza polska grupa operacyjna, by przejąć od wojsk radzieckich władzę cywilną;
– 5 maja – powstała Miejska Zawodowa Straż Pożarna (trzech strażaków!);
– 6 maja – otwarcie Urzędu Poczty Polskiej;
– 7 maja – rozpoczyna urzędowanie Zarząd Miejski;
– 8 maja – przeniesienie do Legnicy kwatery głównej II Frontu Białoruskiego; 
– 1 i 9 maja – w mieście wybuchają liczne pożary – celowe podpalenia dokonywane przez żołnierzy radzieckich dla uczczenia zwycięstwa; płonie zamek, muzeum i prawie całe centrum Starego Miasta;
– 17 maja – uruchomienie polskiego punktu ambulatoryjnego przy ul. T. Kościuszki, a później pogotowia chirurgicznego przy ul. S. Reymonta, wreszcie pod koniec maja – Szpitala Miejskiego przy ul. Poselskiej;
– 4-25 maja – pojawia się „Dziennik Legnicki”, pisany na maszynie i rozklejany w mieście;
– 25 maja – polska administracja przejęła od wojsk radzieckich miejskie urządzenia komunalne; 
– w mieście mieszka 1085 Polaków i 24 000 Niemców;
– maj - czerwiec przyjeżdżają pierwsi polscy repatrianci;
– czerwiec – zaczyna wychodzić „Gazeta Dolnośląska” (tygodnik z agendami w Legnicy i we Wrocławiu);
– 8 czerwca – z Trzebnicy do Legnicy przeniesiono siedzibę dolnośląskich władz państwowych;
– 30 czerwca - w legnickim USC udzielono pierwszego ślubu;
– 2 lipca – nakaz radzieckich władz wojskowych opuszczenia przez Polaków centrum i przeniesienia się na Zakaczawie;
– 29 lipca – utworzono prokuraturę; 
– 31 lipca – uruchomiono oddział NBP;
– 13 sierpnia – wychodzi pierwszy numer tygodnika „Trybuna Dolnosląska”;
– 14 sierpnia – przejęcie przez polskich kolejarzy dworca; pierwsze połączenia kolejowe z Żaganiem i Świdnicą;
– 26 sierpnia – otwarcie kina „Bałtyk”; 
– zorganizowano Miejską Komendę MO;
– dyrekcja Gimnazjum i Liceum Humanistycznego ogłosiła zapisy na rok szkolny 1945/46;
– 27 sierpnia – wychodzi pierwszy numer „Pioniera” - dziennika dla Dolnego Śląska; w Legnicy ukazują się 43 numery, później całą redakcję przeniesiono do Wrocławia; w 1946 r. „Pioniera” przekształcono w „Słowo Polskie”;
– 20 września – uruchomiono Ośrodek Zdrowia przy ul. Powstańców Śląskich;
– 31 października – za przyzwoleniem Rosjan Zarząd Miejski przeniósł się z dzielnicy za Kaczawą do centrum;
– uruchomiono trzy linie tramwajowe; od wrześnie funkcjonowała już komunikacja samochodowa;
– w październiku Legnica miała 30 000 mieszkańców;
– 18 listopada – wspólnymi siłami władz i mieszkańców zburzono niemieckie pomniki Fryderyka II i Wilhelma I;

1945 r. – uruchomienie Zakładów Przemysłu Dziewiarskiego „Milana” i Legnickich Zakładów Przetwórstwa Owocowo-Warzywnego;

1946 r. – w marcu podjęto decyzję o zmianie nazwy miasta z dotychczas używanej - Lignica na – Legnica;
– 26 kwietnia – inauguracyjne posiedzenie rady miejskiej;
– 1 lipca – wyjechał z Legnicy pierwszy transport Niemców (1755 osób);
– uruchomienie Zakładów Przemysłu Dziewiarskiego „Hanka”;
– zapadła decyzja o uruchomieniu w Legnicy radzieckiej sceny teatralnej w budynku dawnego teatru miejskiego, zespół artystyczny sprowadzono z Charkowa; na potrzeby teatru przeznaczono również sąsiedni budynek Starego Ratusza;
– 6 listopada – przeniesiono z Andrzejowa pod Łodzią do Legnicy Centrum Wyszkolenia Korpusu Bezpieczeństwa Wewnętrznego; w 1946 r. przekształcono je w Szkołę Oficerską KBW, która działała do 1966 r.;

1947 r. – w marcu Rosjanie przekazali władzom polskim główny budynek poczty;
– 1 kwietnia – przejęcie od Rosjan wodociągów i kanalizacji (normalizuje się życie w mieście);
– 1 listopada – inauguracja działalności Biblioteki Miejskiej;

1948 r. – uruchomienie Legnickiej Fabryki Fortepianów i Pianin;

1951 - 1955 – pierwszy etap budowy huty miedzi "Legnica"; 

1951 r. – na pl. Słowiańskim stanął Pomnik Wdzięczności dla Armii Radzieckiej autorstwa Józefa Gazy z Warszawy;

1953 r., 12 maja – powołanie Archiwum Państwowego w Legnicy; od 1959 r. – Oddziału Terenowego Archiwum Państwowego Miasta Wrocławia i Województwa Wrocławskiego;

1954 r., lipiec – pojawiają się „Wiadomości Legnickie”; początkowo nieregularny 2-tygodnik, od 1959 r. – tygodnik; w 1964 tygodnik „WL” przejmuje Wrocław;

1956 r., 23-24 października – największe na Dolnym Śląsku antyradzieckie demonstracje uliczne;

1956-1958 – większość Niemców nadal jeszcze pozostających w mieście wyjechało z Legnicy;

1957 r. – odkrycie przez ekipę wiertniczą Jana Wyżykowskiego złóż miedzi w okolicach Sieroszowic;

1959 r. – powstało Towarzystwo Przyjaciół Nauk w Legnicy;

1959 r. – zakończono budowę Huty Miedzi w Legnicy; początkowo jej produkcja oparta była głównie o surowiec importowany z Afryki;

1962 r. – narodziny legnickiego muzeum (obecnie Muzeum Miedzi w Legnicy); 1 kwietnia na stanowisko kierownika „Muzeum w organizacji” powołano Tadeusza Gumińskiego; 
– ukazał się pierwszy tom „Szkiców Legnickich”;
– Legnicę opuścił Wolfgang Meissler (1928-2006), ostatni niemiecki pastor. Po wyjeździe kontynuował działalność na rzecz rodzinnego miasta,. które ponownie odwiedził dopiero w 1983 roku. Założył fundację „Pomoc dla Śląska”, która wspierała dolnośląskich ewangelików. Zorganizował transport darów z lekarstwami dla legnickiego szpitala na kwotę 600.000 marek niemieckich. W 1988 r. rozpoczął zbieranie pieniędzy na remont legnickiego Kościoła Mariackiego. Dzięki jego staraniom wyremontowano dach, kaplicę sukienników, zabytkowe organy i 14 cennych witraży. Odrestaurowane zostało również prezbiterium tej świątyni. Zmarł w Hamburgu. Był pierwszym Niemcem, któremu w 1996 r. nadano tytuł „Zasłużony dla Legnicy”.

1964 r. – przejęcie budynków Starego Ratusza i teatru z rąk Rosjan;
– cygańskie wozy stanęły na podwórzach przy obecnej ulicy Kartuskiej – przymusowe osiedlenie społeczności romskiej;
– odkopanie reliktów romańskiej kaplicy na dziedzińcu zamku;

1966 r. – pożar kolegium pojezuickiego i zachodniej wieży kościoła św. Jana;
– uruchomiono Zakłady Mechaniczne Legmet w Legnicy;
– 5 września powołano w Legnicy Podoficerską Szkołę Zawodową Wojsk Łączności;

1967 r. – pierwsza edycja Dolnośląskiego Święta Pieśni i Tańca „Legnica Cantat”, przekształconego w Dolnośląski, a później Ogólnopolski Turniej Chórów „Legnica Cantat”. Jego pomysłodawcą był Henryk Karliński (1922-1975) – nauczyciel, muzyk i działacz kultury, legniczanin od 1949 r., tworzył chóry szkolne i teatry małych form, założyciel chóru „Madrygał” i współtwórca Turnieju „Legnica Cantat”

1968 r. – zlikwidowano komunikację tramwajową, wprowadzając autobusową 
– 24 października – otwarcie filii Politechniki Wrocławskiej w Legnicy. 

1972 r. – zaczynają wychodzić „Konkrety”; początkowo organ KW PZPR, w 1989 r. przekształcone w tygodnik społeczny;

1975 r. – w związku ze zmianami administracji terenowej Legnica zostaje podniesiona do rangi miasta wojewódzkiego 

1977 r.  – 1 stycznia powołano do życia Teatr Dramatyczny (obecnie Teatr im. Heleny Modrzejewskiej); 

27 listopada – inauguracja działalności teatru premierą sztuki „Lato w Nohant”; 
– budowa nowego mostu w ciągu ul. Wrocławskiej;
– 13 kwietnia otwarto wystawę wrocławskich rysowników i karykaturzystów Satyrykon, która już w następnym roku przekształciła się w ogólnopolską, konkursową wystawę rysunku satyrycznego, a od 1985 r. ma charakter międzynarodowy; 
 – sierpień – wielka powódź, prawie całe śródmieście (70 ulic) znalazło się pod wodą; 

1979 r. – przekazanie przez władze radzieckie gmachu Akademii Rycerskiej;
– legnickie Biuro Wystaw Artystycznych (obecnie Galeria Sztuki) zorganizowało I Ogólnopolski Przegląd Form Złotniczych; obecnie ta cyklicznie odbywająca się impreza ma charakter międzynarodowego festiwalu sztuki złotniczej pn. Legnicki Festiwal Srebra

1981 r. – lipiec – otwarcie filii Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Zielonej Górze;