Ogród Francuski
W zachodniej części, pomiędzy Aleją Wodną a Aleją Stefanii Sempołowskiej, znajduje się fragment parku, który Legniczanie nazywają popularnie „ogrodem francuskim” Jest to najbardziej ukwiecona część parku. Charakterystyczną cechą typowych ogrodów francuskich są geometryczne układy i regularność kompozycji, cechująca się osiowością i symetrią dwuboczną. Od wielu lat ten fragment legnickiego Parku Miejskiego jest utrzymywany zgodnie z powyższymi zasadami. Podporządkowane im są wszystkie nasadzenia roślinne, przebieg ścieżek i rozmieszczenie elementów małej architektury. Ścieżki mają przemyślany, dekoracyjny przebieg, który sam w sobie jest motywem zdobniczym założenia. Dominują kąty proste i układy geometryczne. Symetrycznie wytyczone ciągi piesze obwiedzione są niskimi żywopłotami, a formowane krzewy, sosny górskie, jałowce, żywotniki zachodnie tworzą urocze, tajemnicze zakątki, które są miejscem romantycznych spotkań.
W centralnej części naszego ogrodu znajduje się dywankwiatowy z niskich roślin jednorocznych, otoczony siecią żwirowych ścieżek, zamknięty basenem z wodotryskami, którego dominantę stanowi bijący wysokimi strumieniami wodotrysk. Fontanna otoczona jest różankami, które w okresie kwitnienia stanowią dużą atrakcję. Romantyzm tego miejsca podkreślają zatopione w trawnikach „półksiężyce” i „kwadraty”, obsadzane bajecznie kolorowymi kwiatami rabatowymi i bylinami. Rabaty mają wyraźnie określony kształt, posadzone poszczególne gatunki kwiatów tworzą czytelnie wytyczony układ. Spoglądając na ogród z góry, możemy dostrzec wyraźny geometryczny wzór, stworzony przez kwiaty, które wraz z alejkami i szpalerami tworzą sekwencyjność kompozycyjną całego wnętrza ogrodowego.
W tym ogrodzie roślinność jest bardzo starannie pielęgnowana i formowana, a naturalność jest zastąpiona przez formalizm. To założenie wymaga wiele cierpliwości i regularnych zabiegów pielęgnacyjnych. Ważnym elementem jest starannie koszony trawnik.
W ogrodzie w stylu francuskim powinno się sadzić przede wszystkim rośliny podatne na formowanie. Może to być bukszpan, cis, ostrokrzew, klon, głóg, grab, tuje itp., którym często nadaje się kształt eleganckich, gładkich stożków, sześcianów i kul (tzw. topiary)
Park to nie tylko historia, to również teraźniejszość. Wiedzeni ciekawością... zajrzyjmy raz jeszcze do legnickiego parku ... Zapraszam
(Oprac. Henryka Zdziech)
