Palmiarnia
Palmiarnia w Legnicy powstała u schyłku XIX w. W 1898 r. obiekt ufundował legniczanin Feodor Beer, natomiast zakup roślin sfinansowało Stowarzyszenie Upiększania Promenad. Główna część roślin pochodziła z Brdighery, miasta na włoskiej Rivierze. Pierwotnie przez szereg lat należała do najświetniejszych obiektów tego typu w naszej części Europy. W tamtym okresie Legnica szczyciła się mianem drugiego (po Wrocławiu) miasta we wschodnich Niemczech, któremu udało się wznieść Palmiarnię, mającą na celu przybliżenie społeczeństwu świata roślin z ciepłych stref klimatycznych, flory tropikalnej .
Sztuka ogrodowa bieżącego stulecia, a szczególnie ostatnie dziesięciolecia poczyniły szalone postępy. Masowe podróże do krajów południowych, barwne filmy przyrodnicze wpłynęły na renesans Palmiarni. Przystosowano obiekt do potrzeb zwiedzających, wyposażono we współczesną infrastrukturę bez naruszania formy i substancji zabytkowej oraz wzbogacono w nową florę i faunę.
Mamy świadomość ciążącego na nas obowiązku respektowania XIX wiecznej tradycji tych obiektów, których celem było i będzie nadal przybliżanie społeczeństwu świata roślin z ciepłych stref klimatycznych. Jest to piękna karta historii ogrodów, która weszła na stałe do osiągnięć kultury materialnej naszej strefy klimatycznej.
Stałość ekspozycji roślin w Palmiarni, a przynajmniej ich części, wynika z faktu przekorzenienia się do gruntu, dziś już bardzo okazałych egzemplarzy. Ten stan zmieniamy poprzez zastosowanie nowych taksonów, rozszerzenie oferty ekspozycji, a także wprowadzenie fauny, ciekawych gatunków ptaków i ryb. W wolierach i klatkach umieszczone zostały egzotyczne ptaki, a do oczka wodnego wpuszczono barwne rybki. W otoczeniu zieleni można zobaczyć: Aleksandrettę, Nimfę, Amazonę, Larysę tęczową, Afrykankę senegalską, Kakadu białą, Amadynę diamentową, Pionę czarnogłową i Arę araraunę. Ptaki szybko stały się ulubieńcami odwiedzających Palmiarnię, nadano im nawet imiona.
Dzisiaj Palmiarnia jest nie tylko miejscem ekspozycji roślin. Odbywają się w niej wystawy, konkursy, spotkania, kameralne koncerty, sesje fotograficzne, a także zajęcia edukacyjne. Naszym głównym dążeniem, poza zwiększeniem wartości edukacyjnej obiektu, jest zwiększenie jego atrakcyjności dla szerszego grona zwiedzających. Dokłada się starań, by legnicka Palmiarnia miała szansę stać się obiektem tętniącym życiem, atrakcyjnym celem wycieczek szkolnych i indywidualnych, kształcącym w zakresie botaniki i estetyki otoczenia. Zrealizowanie tych planów wpłynie na zwiększenie możliwości poznawczych świata fauny i flory, umożliwi realizację programów edukacyjnych. Pozwoli także na:
- kształtowanie wrażliwości i szacunku wobec otaczającego nas świata przyrody żywej i nieożywionej,
- wzbudzenie zainteresowania światem przyrody poprzez ukazanie jego piękna i różnorodności,
- zachęcenie do czerpania radości z obserwacji natury oraz samodzielnego odkrywania jej tajemnic,
- poszerzenie wiedzy przyrodniczej z zakresu biologii i ochrony środowiska, realizowane w bezpośrednim kontakcie z naturą,
- zwrócenie uwagi na złożoność zjawisk i zależności występujących w przyrodzie oraz pomoc w ich zrozumieniu.
Aktualnie cały zespół zabytkowej Palmiarni wymaga rozbudowy zarówno w zakresie remontu infrastruktury, szaty roślinnej, jak i nowej oferty. Podjęto działania zmierzające do uatrakcyjnienia obiektu i poprawy jego funkcjonalności, nadania mu, zgodnie z duchem czasu, większego znaczenia dydaktycznego. W ten sposób starania i trud wielu pokoleń legniczan znajdą kontynuację i nadal dobrze służyć będą kształtowaniu kultury przyrodniczej.
(Oprac. Henryka Zdziech)
